Someday .. เมื่อได้เป็นแม่ในสักวัน

[หนังสือดี เพื่อเด็กไทย]

 

SOMEDAY
By Alison McGhee & Peter H. Reynolds

One day I counted your fingers and kissed each one.
One day the first snowflakes fell, and I held you up and watch them melt on your baby skin.
One day we crossed the street, and you held my hand tight.
Then, you were my baby, and now you are my child.
Sometimes, when you sleep, I watch you dream, and I dream too...
That someday you will dive into the cool, clear water of a lake.
Someday you will walk into a deep wood.
Someday your eyes will be filled with a joy so deep that they shine.
Someday you will run so fast and so far your heart will feel like fire.
Someday you will swing high - so high, higher than you ever dared to swing.
Someday you will hear something so sad that you will fold up with sorrow.
Someday you will call a song to the wind, and the wind will carry your song away.
Someday I will stand on this porch and watch your arms waving to me until I no longer see you.
Someday you will look at this house and wonder how something that feels so big can look so small.
Someday you will feel a small weight against your strong back.
Someday I will watch you brushing your child's hair.
Someday, a long time from now, your own hair will glow silver in the sun.
And when that day comes, love, you will remember me.

 

เพิ่งได้มีโอกาสได้อ่านหนังสือเล่มนี้คะ อ่านแล้วซึ้งมาก ได้คิดตาม และเข้าใจว่าแม่รักและลำบากเพื่อเราแค่ไหน ก็เมื่อเราได้สวมบทบาทนั้นเองในสักวัน หนังสือเล่มนี้ยังสื่อให้เห็นถึงความไม่เที่ยงของชีวิต สักวันนึงเราก็ต้องแก่เฒ่า วันเวลาไหลเวียน ผ่านไป เรื่อยๆ อย่างไม่มีวันหยุด 55 ชักจะนอกเรื่อง

อ่านเล่มนี้แล้วอยากฝากอีกสองเล่มให้ลองอ่านกันนะคะ

 

หนึ่งในร้อย โดย ท่าน ว.วชิรเมธี
นิมิตฺตํ สาธุรูปานํ กตญฺญูกตเวทิตา”“ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี”
http://www.dhammatoday.com/download/1in100.pdf

เล่มนี้ท่านพูดถึงเรื่องความกตัญญู กตเวทีได้ซาบซึ้งใจมากคะ

 

ถ้าเชิดชูพระคุณแม่ขึ้นมาได้ สังคมไทยไม่สิ้นความหวัง โดย พระธรรมปิฏก (ป.อ.ปยุตโต)
http://www.watnyanaves.net/th/book_detail/170

เล่มนี้จะกล่าวถึง พรหมวิหาร 4 ประใจ พ่อแม่ ซึ่ง ส่วนใหญ่ข้อ 1-3 มักจะทำกันอยู่แล้ว คือ เมตา กรุณา มุทิตา ที่มีต่อลูก แต่ข้อ 4 มักจะทำกันไม่ถูกคือ อุเบกขา วางใจเป็นกลางอย่างมีปัญญา

 

""พ่อแม่คนไทยนี่จะต้องเน้นด ้านอุเบกขาให้มากขึ้น ว่าทํ าอย่าง
ไรจะใช้ปัญญาให้มากขึ้น ลดด้านความรู้สึกลง และเติมด้านความรู้เข้า
ไป แต่ปัญญานี้ยาก มันไม่เหมือนความรู้สึก มันต้องคิดและพิจารณา
ว่า เออ อะไรที่ลูกของเราควรจะทํ าให้เป็น ควรจะฝึกรับผิดชอบ คิด
แล้วมองเห็นแล้วก็มาดูให้เข าทํ า ซึ่งจะเป็นการรักลูกระยะยาว  ถ้ารัก
ลูกมากด้วยเมตตา กรุณา มุทิตาเกินไป จะกลายเป็นว่ารักลูกระยะสั้ น
มองการณ์ใกล้ สายตาสั้น แล้วจะปิดกั้นการพัฒนาของเด ็ก
เมตตากรุณาสามารถปิดกั้นการพัฒนาของเด็กได้ เพราะเมื่อ
ไม่มีอุเบกขาก็ไม่เปิดโอกาสให้เด็กได้พัฒนา ฉะนั้นบางทีเด็กที่ถูกปล่อย
ถูกทิ้งนี่แหละ ถูกอุเบกขาเข้าเต็มที่ ถ้าไม่เสียก็เก่งไปเลย เขาจะเข้มแข็ง
จะช่วยตัวเองได้ดี แกร่งกล้า สามารถเจริญเติบโตงอกงามในสังคม""

[หนังสือดี เพื่อเด็กไทย]

ข้อคิดเตือนใจลูก จากหนังสือ 1 ใน 100

"จากเรื่องนี้อาตมภาพได้คติมาข้อหนึ่งว่า เราผู้เป็นลูก ทั้งหลาย ถึงแม้จะทำประโยชน์ให้กับคนทั้งโลก แต่ถ้าไม่
เคยทำประโยชน์ให้กับคนที่ดีที่สุดในชีวิตของเราคือคุณ พ่อคุณแม่ของเรา สิ่งที่เราทำมาทั้งหมดก็นับเป็นความดีที่
ว่างเปล่า อีกข้อหนึ่งคือเรากราบพระมาหมื่นองค์แสนองค์ แต่ถ้าไม่เคยกราบพ่อกราบแม่ก็เท่ากับว่าสิ่งที่ทำมาทั้งหมด
เป็นความว่างเปล่า"

[หนังสือดี เพื่อเด็กไทย]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[เอ๋]

หนังสือดีจังเลยค่า ขอบคุรที่แบ่งปัน