Tao's mamy รักในหลวง's Posts - หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้
2024-03-28T14:19:51Z
Tao's mamy รักในหลวง
http://go2pasa.ning.com/profile/Taomamy
http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1959268308?profile=RESIZE_48X48&width=48&height=48&crop=1%3A1
http://go2pasa.ning.com/profiles/blog/feed?user=3jj5ym0qlmbfe&xn_auth=no
ปักหมุด...เริ่ม 2 ภาษากับติณห์-แตม
tag:go2pasa.ning.com,2015-03-25:2456660:BlogPost:1284217
2015-03-25T11:21:05.000Z
Tao's mamy รักในหลวง
http://go2pasa.ning.com/profile/Taomamy
รัตน์ตั้งใจเขียนบล็อคนี้ไว้เตือนตัวเอง<br />
คือตอนนี้ พี่เต๋ามีน้องแฝดแล้ว ชื่อน้องติณห์-แตม และตอนนี้ติณห์แตมก็จะครบ 1 ขวบแล้วล่ะ<br />
<br />
.... 1 ขวบ คือดีเดย์ที่รัตน์กำหนดเอาเอง 5555 เพราะตอนเริ่ม 2 ภาษากับพี่เต๋า คือเริ่มตอน 8 เดือนแต่เป็นการเริ่มแบบเตรียมตัวเราเอง เพราะตอนนั้นอ่อนด้อยภาษาอังกฤษมาก จึงไม่ได้เริ่มแบบทันทีทันใด ประมาณว่าขอเวลาทำใจแป๊บ 5555 ก็ค่อยๆปรับไปเรื่อยๆ ประมาณ 3-4 เดือน จนพี่เต๋า 1 ขวบ นั่นล่ะ จึงเป็นการพูดอังกฤษกับลูกแบบ 100% เต็ม ไม่มีหลุดแหลงใต้ หรือพูดไทยมาปนเลย 5555<br />
<br />
ตอนนี้…
รัตน์ตั้งใจเขียนบล็อคนี้ไว้เตือนตัวเอง<br />
คือตอนนี้ พี่เต๋ามีน้องแฝดแล้ว ชื่อน้องติณห์-แตม และตอนนี้ติณห์แตมก็จะครบ 1 ขวบแล้วล่ะ<br />
<br />
.... 1 ขวบ คือดีเดย์ที่รัตน์กำหนดเอาเอง 5555 เพราะตอนเริ่ม 2 ภาษากับพี่เต๋า คือเริ่มตอน 8 เดือนแต่เป็นการเริ่มแบบเตรียมตัวเราเอง เพราะตอนนั้นอ่อนด้อยภาษาอังกฤษมาก จึงไม่ได้เริ่มแบบทันทีทันใด ประมาณว่าขอเวลาทำใจแป๊บ 5555 ก็ค่อยๆปรับไปเรื่อยๆ ประมาณ 3-4 เดือน จนพี่เต๋า 1 ขวบ นั่นล่ะ จึงเป็นการพูดอังกฤษกับลูกแบบ 100% เต็ม ไม่มีหลุดแหลงใต้ หรือพูดไทยมาปนเลย 5555<br />
<br />
ตอนนี้ พี่เต๋าอายุ 6 ขวบกว่า ผลลัพธ์ที่ได้เกินกว่าความคาดหวังเยอะมากๆๆ คุ้มค่าสุดๆๆ ที่เคยเหนื่อย ที่เคยท้อ มลายหายไปหมดตั้งแต่วันที่เค้าพูดอังกฤษคำแรกกับเรา ... และมีอีกเรื่องที่สำคัญ นอกจากเรื่องลูก คือผลพลอยได้กับตัวเราเอง ใครจะไปนึกฝัน ว่าคนที่กลัวฝรั่ง ขนาดเจอฝรั่งถามทางยังเดินหนี 555 ตอนนี้ดันมีเพื่อนฝรั่ง ทำธุรกิจกะฝรั่ง ไม่ใช่คนที่เอาแต่ยิ้มอย่างเดียวเวลาเจอกัน 555 (หรือเอาแต่กินๆๆด้วยถ้าต้องร่วมโต๊ะกับฝรั่ง 5555)<br />
<br />
เพราะงั้นนี่จึงเป็นอีกเป้าหมายหนึ่งของรัตน์ ที่จะทำเพื่อลูกแฝดอีกครั้ง ... ครั้งนี้ง่ายกว่าเดิมเยอะ เพราะรัตน์ก็พูดอังกฤษกับพี่เต๋าอยู่แล้ว<br />
<br />
... เพียงแต่อยากปักหมุดเอาไว้ เพื่อย้ำเตือนความทรงจำ ^_^<br />
.... ถนนเส้นนี้ เราเคยเดินผ่านมาแล้ว และยินดีมากที่จะกลับมาเริ่มต้นยังถนนเส้นเดิมอีกครั้ง จะคดเคี้ยวเลี้ยวลดยังไง ขรุขระลาดชันแค่ไหน เราก็ไม่หวาดหวั่น ใจเราจดจ่อเฝ้ารอ ให้ถึงวัน ที่จะถึงจุดหมายปลายทางแค่นั้น เพราะเชื่อมั่นเต็มหัวใจว่าเราทำได้ ^_^<br />
<br />
ขอบคุณพี่บิ๊ก หนังสือและเว็บ 2 ภาษาค่ะ
2 ขวบ 1 เดือน....ฉันรู้ ว่าลูกฉันต้องทำได้
tag:go2pasa.ning.com,2011-01-31:2456660:BlogPost:567376
2011-01-31T09:23:11.000Z
Tao's mamy รักในหลวง
http://go2pasa.ning.com/profile/Taomamy
<p><span class="font-size-3">ตั้งแต่เจ้าเต๋า 2 ขวบ 1 เดือน เริ่มมีคนเข้ามาทักอยู่เรื่อยๆ</span></p>
<p><span class="font-size-3">ประโยคแรกคือ "น้องพูดไทยได้มั้ยคะ" โห...พอได้ยิน แม่รัตน์เป็นปลื้มอยู่ในใจ แต่ทำดีใจออกนอกหน้าไม่ได้ เดี๋ยวเค้ารู้ว่าเราอยากให้ทักจัง 555+ จากนั้น ก็มีคนมาทักอยู่เรื่อยๆ ว่า พ่อเป็นฝรั่งเหรอ... ขอโทษนะ พูดกับลูกเป็นภาษาอังกฤษเหรอ .... แม่รัตน์ก็ยิ้ม แล้วก็อธิบายไปว่าเราสอนตามแนวคิดเด็กสองภาษาไป เค้าก็ต่างแปลกใจ พอเห็นเจ้าเต๋าเปลี่ยนโหมดไทย-อังกฤษได้อัตโนมัติ…</span></p>
<p><span class="font-size-3">ตั้งแต่เจ้าเต๋า 2 ขวบ 1 เดือน เริ่มมีคนเข้ามาทักอยู่เรื่อยๆ</span></p>
<p><span class="font-size-3">ประโยคแรกคือ "น้องพูดไทยได้มั้ยคะ" โห...พอได้ยิน แม่รัตน์เป็นปลื้มอยู่ในใจ แต่ทำดีใจออกนอกหน้าไม่ได้ เดี๋ยวเค้ารู้ว่าเราอยากให้ทักจัง 555+ จากนั้น ก็มีคนมาทักอยู่เรื่อยๆ ว่า พ่อเป็นฝรั่งเหรอ... ขอโทษนะ พูดกับลูกเป็นภาษาอังกฤษเหรอ .... แม่รัตน์ก็ยิ้ม แล้วก็อธิบายไปว่าเราสอนตามแนวคิดเด็กสองภาษาไป เค้าก็ต่างแปลกใจ พอเห็นเจ้าเต๋าเปลี่ยนโหมดไทย-อังกฤษได้อัตโนมัติ ก็ทึ่งกันใหญ่ ^^ อิอิ</span></p>
<p> </p>
<p><span class="font-size-3">ก่อนหน้านี้ ตั้งแต่เริ่มทำระบบ opol อย่างจริงจังตอนเจ้าเต๋าเกือบ 1 ขวบ ... ไม่มีใครเคยเข้ามาทักเลย ไม่มีใครสนใจว่างั้นเถอะ</span></p>
<p><span class="font-size-3">แม่รัตน์ก็งงจัง ทำไมไม่เห็นมีใครทักหรือถามไถ่เราเลย ว่าพูดอังกฤษกับลูกเหรอ... แต่ก็ดี ที่ไม่สนใจแต่ไม่ต่อต้าน เพราะขี้เกียจเถียง ฮ่าฮ่า.......... แต่พอเจ้าเต๋าเริ่มสำแดงเดช ตอนอายุครบ 2 ขวบ กับอีก 1 เดือน คุณชายเต๋าเริ่มพูดได้แบบก้าวกระโดด จากพยางค์เดียว เป็นสอง...และสามพยางค์ตามมาติดๆ ทั้งไทย ทั้งอังกฤษ จนแม่มัวแต่อึ้งซะจนลืมนับวันเลย.....</span></p>
<p> </p>
<p><span class="font-size-3">ตั้งแต่นั้นมา ก็ได้ยินแต่เสียงชื่นชมจากคนรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นอากงอาม่า ญาติๆ เพื่อนๆ ทั้งๆที่รู้ว่าเราคุยอังกฤษกับลูกมาตั้งนานแล้ว แต่พอเห็นผลลัพธ์อันน่าทึ่ง ก็อดที่จะอื้อหือ โห..เก่งจัง จะต้องคุยภาษาอะไรกับเค้าเนี่ย พูดไทยจะรู้เรื่องมั้ย อ๋อ ถ้าถามอังกฤษก็จะตอบอังกฤษ ถ้าถามไทยก็จะตอบไทยเหรอ....โอวว...ฉลาดมาก อันนี้ยังไม่รู้เลยว่าอังกฤษเรียกอะไร โอววว...สุดยอดดดดด.....บลาบลาบลา....</span></p>
<p> </p>
<p><span class="font-size-3">แม่รัตน์ก็ได้แต่หัวเราะหึหึ ในใจ <strong>"โอ๊ย ฉันรู้มาตั้งนานแล้ว ว่าลูกฉันต้องทำได้ (และฉันก็ต้องทำได้ด้วย)" 555+</strong></span></p>
<p> </p>
<p><span class="font-size-3">ขอท้าวความนิดนึงนะคะ คือก่อนหน้านี้ ตอนเจ้าเต๋าอายุขวบกว่าๆ ปัญหาใหญ่ที่สุดก็คือเรื่องลูกพูดช้า อายุขวบครึ่ง ยังพูดได้แค่ 3-4 คำเองค่ะ ตอนนั้นทั้งกังวล สับสน และไม่มั่นใจเอาซะเลย พาลจะเลิก พาลจะเปลี่ยนระบบ แต่ก็ได้รับกำลังใจและคำแนะนำที่ดี จากพี่ๆเพื่อนๆ ในเว็บนี้ ทำให้ตัดสินใจสู้ต่อไป ไม่แคร์หมอ ไม่แคร์สื่อสำนักไหนอีกแล้ว และเราก็มีความมั่นใจอยู่ลึกๆในใจอย่างเต็มเปี่ยม ..........</span></p>
<p><span class="font-size-3">จากนั้น เราก็รอเวลา....รอ ร๊อ รอ ....รอเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ ว่าระบบสองภาษาไม่ได้เป็นอุปสรรคทำให้พูดช้าเลย</span></p>
<p><span class="font-size-3">และในที่สุด ผลลัพธ์ออกมา.... ลูกเริ่มพูดได้เยอะ สลับโหมดได้ .....เป็นอย่างที่คิด เป็นอย่างที่ฝันไว้เลย เราก็ดีใจอยู่หรอกนะ ดีใจมากๆเลยแหละ แต่ก็ไม่ได้แปลกใจหรือเกินคาดอะไรมาก เพราะเรารู้และมั่นใจมาตลอด ว่าสุดท้าย....เราก็ต้องทำได้เหมือนกัน เย้ส!</span></p>
<p> </p>
<p><span class="font-size-3">..............ขอขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณ.........เจ้าของเว็บสุดยอดนี้ พี่บิ๊ก พี่ตุ๊กตา น้องเพ่ยเพ่ย / พี่เล็กแม่น้องเนย...ไอดอลคนแรก / พี่อ๊อบอรนัย...ไอดอลคนที่สอง / พี่เก๋สุดสวย...ไอดอลคนที่สาม / พี่รีแม่น้องลิซซี่ / พี่แพทครูใจดีที่สุด / พี่ลี่แม่น้องมีมี่ / พี่กิ้มแม่น้องยาโย / พี่ดาแม่น้องเคทน้องแคลร์ / พี่ภาแม่น้องเจ้าขา และขาประจำห้องอิงลิชทุกคนค่ะ (เยอะเกิ๊นน เค้าพิมพ์ไม่ไหวอ่ะ)</span></p>
<p><span class="font-size-3">======================= ขอบคุณจากใจจริงค่ะ ============================</span></p>
<p> </p>
รู้งี้.....แม่ "say" ตั้งนานแล้ว
tag:go2pasa.ning.com,2010-08-28:2456660:BlogPost:387425
2010-08-28T03:43:32.000Z
Tao's mamy รักในหลวง
http://go2pasa.ning.com/profile/Taomamy
<font size="3">ตอนนี้เจ้าลูกเต๋า อายุ 1 ขวบกับ 8 เดือนกว่าๆแล้วค่ะ<br></br>ยังพูดได้เป็นคำๆ อยู่ครั้งละหนึ่งพยางค์ ไทยบ้างอังกฤษบ้าง แล้วแต่ว่า เค้าชอบพูดคำไหนมากกว่ากัน<br></br>รวมๆ แล้วก็ยังพูดได้ไม่เยอะค่ะ แต่แม่รัตน์ก็ไม่ซีเรียสแล้ว ไม่เหมือนตอน 1 ขวบ 4 เดือน ที่พูดได้แค่ 3 คำ ปาปา กา มา ตอนนั้นกลุ้มมากๆ สับสนไปหมด แต่พอตั้งสติ ตั้งหลักได้ เริ่มสอนพูดเค้าอย่างช้าๆ ชัดๆ เป็นคำๆ ทั้งภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ทุกอย่างก็พัฒนาไปได้ดีขึ้นเรื่อยๆ ชื่นใจจริงๆค่ะ <br></br><br></br>ทีนี้มาดูความคืบหน้าของเจ้าเต๋ากัน…</font>
<font size="3">ตอนนี้เจ้าลูกเต๋า อายุ 1 ขวบกับ 8 เดือนกว่าๆแล้วค่ะ<br/>ยังพูดได้เป็นคำๆ อยู่ครั้งละหนึ่งพยางค์ ไทยบ้างอังกฤษบ้าง แล้วแต่ว่า เค้าชอบพูดคำไหนมากกว่ากัน<br/>รวมๆ แล้วก็ยังพูดได้ไม่เยอะค่ะ แต่แม่รัตน์ก็ไม่ซีเรียสแล้ว ไม่เหมือนตอน 1 ขวบ 4 เดือน ที่พูดได้แค่ 3 คำ ปาปา กา มา ตอนนั้นกลุ้มมากๆ สับสนไปหมด แต่พอตั้งสติ ตั้งหลักได้ เริ่มสอนพูดเค้าอย่างช้าๆ ชัดๆ เป็นคำๆ ทั้งภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ทุกอย่างก็พัฒนาไปได้ดีขึ้นเรื่อยๆ ชื่นใจจริงๆค่ะ <br/><br/>ทีนี้มาดูความคืบหน้าของเจ้าเต๋ากัน <br/>ปกติเวลาแม่รัตน์สอนพูด ก็จะชี้รูปนั้น แล้วพูดซ้ำๆ เช่น รูปรถบัส ก็จะพูดว่า <br/>"bus...bus" "Tao, look at me, look at my mouth, BUS" <br/>บางคำ เค้าก็พูดตาม แต่บางคำ เค้าก็ไม่พูดเอาซะดื้อๆ เป็นอย่างนี้มาหลายเดือน ถึงจะพูดไ้ด้หลายคำ แต่แม่รัตน์ก็แอบคิดไม่ได้ ว่าน่าจะพูดได้มากกว่านี้ เพราะออกเสียงคล้ายกัน แต่ทำไมไม่ยอมพูด อืมมม...<br/><br/>จนกระทั่งเมื่อวาน เล่นโยนบอลกัน <br/>แม่ "Do you want to play again?" เต๋า " - " (พยักหน้า)</font> <font size="3">ยังพูด yes ไม่ได้<br/></font><font size="3">แม่ "ํYes....yes" (แม่ให้พูดตาม)</font> <font size="3">เต๋า " - " (พยักหน้า) <br/><br/>แม่ "Are you ready?"</font> <font size="3">เต๋า " - " (พยักหน้า)<br/></font><font size="3">แม่ "ํYes....yes"</font> <font size="3">(แม่ให้พูดตาม)</font> <font size="3">เต๋า " - " (พยักหน้า)<br/></font><font size="3"><br/>แม่ "Why don't you say yes? <br/>...say YES!....say YES!!" <br/>(แม่เริ่มหงุดหงิด)</font> <font size="3">เต๋า พูดค่อยๆ "yes"</font> <font size="3"><br/><br/>แม่ "What...Oh! you can say yes" เต๋า ยิ้มเขิน<br/></font><font size="4"><font size="3"><br/>หลังจากนั้น แม่รัตน์ก็ลองของค่ะ ชี้ทุกรูปที่เค้ารู้ศัพท์อยู่แล้ว แต่เค้าไม่เคยพูดมาก่อน<br/>อย่างเช่น bus แม่รัตน์ก็พูดว่า <br/>"say bus" เต๋าก็ "bus" ปกติเห็นแมลงก็พูด "bug" แต่ไม่เคยพูด "bus" เลย<br/>"say dog" เต๋าก็ "dog" ปกติจะพูด "หมา" ค่ะ<br/>"say duck" เต๋าก็ "duck" ปกติไม่พูด บางครั้งพูด เป็ด<br/>"say go" เต๋าก็ "go"<br/>...... แม่งี้ เป็นปลื้มมากมาย มีความสุขอย่างแรงค่ะ ....<br/><br/>คิดว่าที่ลูกไม่พูด เพราะเราไม่สั่งให้เค้าพูด พอเราสั่งให้เค้าพูด เค้าก็เลยยอมพูด <br/>เฮ้อ....รู้งี้....รู้งี้ แม่รัตน์ยอม "say" ตั้งนานแล้ว อิอิ</font><br/></font>
มือใหม่เรียนภาษาจากภาพยนตร์ (The Pursuit of Happyness)
tag:go2pasa.ning.com,2010-08-18:2456660:BlogPost:374736
2010-08-18T22:30:00.000Z
Tao's mamy รักในหลวง
http://go2pasa.ning.com/profile/Taomamy
<font size="3">หนังเรื่องนี้ The Pursuit of Happyness จงใจใช้คำว่า Happyness แทนที่จะเป็น Happiness เพราะอะไรต้องไปหาคำตอบจากในเรื่องกันค่ะ<br/>เรื่องนี้สร้างจากชีวิตจริงของโบรกเกอร์ชื่อดังที่ประสบความสำเร็จของอเมริกา ซึ่งก่อนที่ชีิวิตจะรุ่งเรื่องนั้น เค้าผ่านความลำบาก เผชิญกับปัญหา อุปสรรคนานัปประการ ใครที่ชอบหนังดราม่า แนวสู้ชีวิต สร้างแรงบันดาลใจ ดูแล้วเสียน้ำตามากมาย ไม่ควรพลาดอย่างยิ่งค่ะ</font> <br/><br/><br/>
<font size="3">หนังเรื่องนี้ The Pursuit of Happyness จงใจใช้คำว่า Happyness แทนที่จะเป็น Happiness เพราะอะไรต้องไปหาคำตอบจากในเรื่องกันค่ะ<br/>เรื่องนี้สร้างจากชีวิตจริงของโบรกเกอร์ชื่อดังที่ประสบความสำเร็จของอเมริกา ซึ่งก่อนที่ชีิวิตจะรุ่งเรื่องนั้น เค้าผ่านความลำบาก เผชิญกับปัญหา อุปสรรคนานัปประการ ใครที่ชอบหนังดราม่า แนวสู้ชีวิต สร้างแรงบันดาลใจ ดูแล้วเสียน้ำตามากมาย ไม่ควรพลาดอย่างยิ่งค่ะ</font> <br/><br/><br/>
เปลี่ยนความคิด ชีวิตเปลี่ยน
tag:go2pasa.ning.com,2010-08-04:2456660:BlogPost:358714
2010-08-04T04:00:00.000Z
Tao's mamy รักในหลวง
http://go2pasa.ning.com/profile/Taomamy
<p>ความคิดของคนไทยทั่วๆไป (รวมถึงตัวเองด้วย) <br></br>ที่วนเวียนอยู่กับความคิดที่ว่า ต้องเข้าเรียนตามสถาบันสอนภาษา ต้องไปเรียนภาษาหรือเรียนต่อที่เมืองนอก ถึงจะพูดอังกฤษได้<br></br><br></br>....เมื่อไรเราจะเปลี่ยนความคิดเช่นนี้ได้สักที....<br></br><br></br>เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า<br></br>น้องสาวคนเล็กเพิ่งเรียนจบป.ตรี จากประเทศจีน มาหมาดๆ แต่เธอไม่เก่งภาษาอังกฤษ<br></br>ถึงขั้นพูดไม่ออก เขียนไม่ถูกประมาณนั้น ขณะที่เธอยังไม่รู้เลยว่าชีวิตของเธอจะเิิดินไปทางไหน <br></br>แต่อันดับแรกที่เธอตัดสินใจ <br></br>คือ…</p>
<p>ความคิดของคนไทยทั่วๆไป (รวมถึงตัวเองด้วย) <br/>ที่วนเวียนอยู่กับความคิดที่ว่า ต้องเข้าเรียนตามสถาบันสอนภาษา ต้องไปเรียนภาษาหรือเรียนต่อที่เมืองนอก ถึงจะพูดอังกฤษได้<br/><br/>....เมื่อไรเราจะเปลี่ยนความคิดเช่นนี้ได้สักที....<br/><br/>เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า<br/>น้องสาวคนเล็กเพิ่งเรียนจบป.ตรี จากประเทศจีน มาหมาดๆ แต่เธอไม่เก่งภาษาอังกฤษ<br/>ถึงขั้นพูดไม่ออก เขียนไม่ถูกประมาณนั้น ขณะที่เธอยังไม่รู้เลยว่าชีวิตของเธอจะเิิดินไปทางไหน <br/>แต่อันดับแรกที่เธอตัดสินใจ <br/>คือ เธอต้องไปเรียนภาษาอังกฤษก่อน เพราะลำพังภาษาจีนคงไม่ช่วยให้หางานทำได้ง่ายๆ <br/>แล้วการที่จะเก่งอังกฤษได้นั้น วิธีเดียวที่จะช่วยได้ <br/>คือ การเข้าไปเรียนที่สถาบันสอนภาษา หรือการไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศเท่านั้น<br/><br/>ในฐานะที่เป็นพี่สาว คิดว่าคงเปลี่ยนความคิดน้องตัวเองได้ง่ายๆ แต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิด<br/>เธอคิดยังงี้....เพราะน้องเรียนต่อที่จีน ก็เลยพูดจีนได้ <br/>เพราะงั้น ถ้าจะพูดอังกฤษได้ ก็ต้องไปเรียนเมืองนอกสิ....ป้าดดด... หนึ่งดอก<br/><br/>ก็เลยยกตัวอย่างตัวเอง ที่พัฒนาภาษาอังกฤษได้ จากแนวคิดเด็กสองภาษา <br/>เริ่มต้นด้วยคำง่ายๆ แบบที่พูดกับเด็กๆ ฝึกฝนด้วยตัวเอง พูดอยู่คนเดียว พูดไปพูดมา ทำไปทำมา.... <br/>.....ผ่านไป 1 ปี ตอนนี้ลูกยังพูดได้เป็นคำๆ (1 ขวบ 8 เดือน) แต่ตัวแม่กลับพูดได้เยอะขึ้น คล่องขึ้น<br/>บางประโยคสามัญ ก็ไม่ต้องผ่านกระบวนการแปลจากไทยซ้ำ .... <br/>..... ผลลัพธ์ที่ได้ แม้สำเนียงไม่ฝรั่งจ๊ะจ๋า มีกระอึ๊กกระอั๊ก ยึกๆยักๆ แต่ก็ถือว่าคุ้มซะยิ่งกว่าคุ้ม <br/>..... ที่สำคัญ ไม่ต้องเสียตังค์! <br/>(อ้อ.. เสียตังค์ค่าหนังสือกับค่าเน็ตค่ะ ^_^)<br/><br/>คุณน้องได้แต่ยิ้ม แล้วตอบกลับมาว่า "ก็พี่มีพื้นฐานดีอยู่แล้ว" ป้าดดดด...อีกหนึ่งดอก ..ให้มันได้อย่างนี้สิ(ฟระ)<br/>พอเห็นคนที่พูดได้ ก็เหมารวมไปว่าเก่งอยู่แล้ว ไม่ได้มองลึกลงไปเลยว่า ทุกคนที่เก่งต้องผ่านกระบวนการฝึกฝนมาก่อนทั้งนั้น<br/>...เฮ้อ... หน่ายใจ<br/><br/>.... แต่พอนึกย้อนกลับไป .....เออ....ก็จริงของมัน <br/>ก่อนที่จะเจอหนังสือเด็กสองภาษา ก็คิดแบบเดียวกันเป๊ะเลย แล้วก็เป็นปมด้อยลึกๆอยู่ข้างในตัวเองมาตลอด <br/><br/>แต่พอได้เจอหนังสือเล่มนี้ ก็คิดแค่ว่าอยากให้ลูกพูดอังกฤษได้ จะให้ทำยังไง บอกมา (สี)ทำได้...<br/>ให้เข้าห้องอิงเหรอ...ได้<br/>ให้ดูดีวีดีเทพเหรอ...ได้<br/>ให้พูดเยอะๆเหรอ...ได้<br/>พูดผิดได้เหรอ...ได้<br/>....จะว่าไป ก็เหมือนเราเป็นตัวกลางที่จะส่งผ่านภาษาอังกฤษ ไปยังลูก <br/>มันเป็นวิธีการฝึกภาษาที่แนบเนียนมาก เหมือนเรียนโดยไม่ต้องเรียน ฝึกโดยไม่ได้ถูกบังคับ<br/>แต่เป็นความกลัว ... กลัวว่าพอลูกโต ลูกจะจำแบบอย่างที่ผิดไปพูด ฮา... <br/>ตัวแม่จึงคิดแค่เพียงว่า ทำไงก็ได้ให้เราเก่งขึ้นๆ <br/><br/>สรุปว่ายังไงดีหนอ พิมพ์มาซะยาว ... สงสารคนเข้ามาอ่านจัง<br/><br/>ก็สรุปว่า ลองเปลี่ยนความคิดตัวเองดู ลองตั้งต้นฝึกภาษาอังกฤษตามแนวคิดเด็กสองภาษาดู <br/>โดยโยนทิ้งภาพเก่าๆออกให้หมด เปิดใจ รับฟัง ไม่มีข้อแม้ <br/>แล้วที่ำสำคัญคือ ต้องทุ่มเทเวลาให้มากๆ จะกิน จะนอน จะยืน จะเดิน ก็คิดถึงแต่ภาษาอังกฤษ<br/>(ทำสภาพแวดล้อมให้เหมือนอยู่เมืองนอกไปซะ)<br/>แล้วจะรู้ว่า เมื่อเปลี่ยนความคิด ชีิวิตก็เปลี่ยน (จริงๆนะเออ...) <br/><br/>แล้วสำหรับคุณน้องสาว<br/>เราจะบอกมันยังไงดี....เอาหนังสือเด็กสองภาษาให้มันอ่าน มันจะอ่านเหรอ.....หรือว่าต้องรอให้มันมีลูกก่อน..... ฮ่าฮ่าฮ่า<br/><br/><br/>===============================================================================</p>
<p>12 ก.พ. 54 อัพเดทค่ะ</p>
<p>อีก 2 วัน คุณน้องสาวสุดที่รักก็จะบินไปเรียนภาษาที่อเมริกาแล้วค่ะ ....อืมม ในที่สุดก็ไปจนได้</p>
<p>ถ้าเป็นเมื่อก่อน ตอนที่เรายังไม่เจอหนังสือเด็กสองภาษา เราคงได้แต่อิจฉาน้อง จนตาร้อนผ่าวๆแล้วแหละ คงแอบน้อยใจ เออเนอะ สมัยเรามันไม่มีโอกาสยังงี้นี่นา ....</p>
<p>แต่ตอนนี้ ในฐานะพี่สาว(ผู้แสนดี) ก็ได้แต่สนับสนุนและให้กำลังใจน้อง ถึงอย่างไรก็ได้เปิดโลกทัศน์ ได้ประสบการณ์ชีวิตที่คุ้มค่ากลับมา</p>
<p> </p>
<p>.... และก็จะรอดู อีก 2 ปีต่อมา ว่าน้าสาวที่มาจากเมืองนอก กับหลานชายสองภาษาภูธร จะคุยภาษาอังกฤษกันมันส์ขนาดไหน 555+</p>
<p>================================================================================</p>
บันทึกพัฒนาการของ แม่สองภาษา vs ลูกสองภาษา
tag:go2pasa.ning.com,2010-04-07:2456660:BlogPost:231570
2010-04-07T11:15:44.000Z
Tao's mamy รักในหลวง
http://go2pasa.ning.com/profile/Taomamy
<b><span lang="TH" style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" xml:lang="TH">เริ่มสอนตามแนวคิดเด็กสองภาษา<br />
ตอนเด็กอายุ</span></b> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">: <span lang="TH" xml:lang="TH">8 เดือน</span> – <span lang="TH" xml:lang="TH">ปัจจุบัน 1 ขวบ 4 เดือน…</span></span><br />
<br></br>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"></p>
<b><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">เริ่มสอนตามแนวคิดเด็กสองภาษา<br />
ตอนเด็กอายุ</span></b> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">: <span lang="TH" xml:lang="TH">8 เดือน</span> – <span lang="TH" xml:lang="TH">ปัจจุบัน 1 ขวบ 4 เดือน</span></span><br />
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><b><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">ระบบที่เลือกใช้</span></b> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">: OPOL <span lang="TH" xml:lang="TH">แม่พูดอังกฤษ</span> <span lang="TH" xml:lang="TH">พ่อพูดอังกฤษบางเวลา</span></span></p>
<b><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">อาชีพแม่</span></b> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">: <span lang="TH" xml:lang="TH">ค้าขาย</span> <b><span lang="TH" xml:lang="TH">การศึกษาแม่</span></b> : <span lang="TH" xml:lang="TH">ป.ตรี</span></span> <br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><b><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">ระดับภาษาอังกฤษของแม่</span></b> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">: <span lang="TH" xml:lang="TH">ม.6</span> , <span lang="TH" xml:lang="TH">กลัวฝรั่ง</span>, <span lang="TH" xml:lang="TH">ฟังไม่ออก พูดไม่ได้ เพราะแม่ไม่เคยพูดภาษาอังกฤษในชีวิตจริงเลย สมัยทำงานเคยโดนล้อไม่เลิกเมื่อพูดอังกฤษ จึงติดต่อลูกค้าทางอีเมลอย่างเดียวเป็นเวลา 1 ปีครึ่ง จากนั้นเมื่อมาค้าขายก็ใช้เพียงวลีสั้นๆ เช่น</span> yes, no, sorry, thank you. </span></p>
<br/><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><b><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">อุปสรรคและการแก้ไข</span></b></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">1. แม่</span><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">: <span lang="TH" xml:lang="TH">ต้องรื้อฟื้นความรู้ ภาษาอังกฤษใหม่หมด ขาดความมั่นใจ</span></span></p>
<span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">การแก้ไข</span> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">: <span lang="TH" xml:lang="TH">ทำตัวเหมือนเป็นแก้ว ที่เทน้ำออกให้หมด เปิดใจให้กว้าง เรียนรู้สิ่งใหม่ๆอย่างหิวกระหาย</span></span><br />
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH"><br/></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">2. แม่</span> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">: <span lang="TH" xml:lang="TH">ไม่กล้าพูดเวลาออก นอกบ้าน อายคนไทยด้วยกันเอง เพราะสำเนียงเห่ย</span></span></p>
<br/><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14pt; line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt;" lang="TH" xml:lang="TH">การแก้ไข</span> :<span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";"><span lang="TH" xml:lang="TH">วันหนึ่งได้ยิน ผู้หญิงคุยโทรศัพท์มือถือเสียงดังในห้าง สำเนียงแย่มาก (ไอมิ้ดยูออนเด...</span> I miss you all day)<span lang="TH" xml:lang="TH">แต่เค้ามั่นใจและไม่แคร์สายตาใคร เลยคิดได้ และเลิกอายตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา</span></span></p>
<br/><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt;" lang="TH" xml:lang="TH">3. แม่</span> : <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";"><span lang="TH" xml:lang="TH">พอเริ่มต้นได้สัก ระยะหนึ่ง แม่เริ่มท้อ เพราะเครียดหนัก เมื่อเจอไวยากรณ์ที่ยากขึ้น กลัวจะสอนลูกผิด กลัวลูกพูดสำเนียงแย่ตามแม่</span></span></p>
<br/><br/><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt;" lang="TH" xml:lang="TH">การแก้ไข</span> : <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";"><span lang="TH" xml:lang="TH">ได้รับกำลังใจอย่าง มากมายจากผู้คนในห้องอิงลิชคลับ ทำให้เลิกท้อ กลับมาฮึดสู้ใหม่ และเนื่องจากลูกยังไม่เริ่มพูด จึงต้องสมมติเหตุการณ์ต่างๆ แล้วคุยโทรศัพท์กับลูก พยายามพูดทุกสิ่งที่คิดในใจออกมาเพื่อฝึกการแต่งประโยค</span>,<span lang="TH" xml:lang="TH">อ่านหนังสือนิยายภาษาอังกฤษ</span>, <span lang="TH" xml:lang="TH">ดูภาพยนตร์โดยเปิด</span> caption <span lang="TH" xml:lang="TH">ตามไปด้วย</span> <span lang="TH" xml:lang="TH">ส่วนด้านสำเนียงก็ได้ความกระจ่างหลังจากอ่านกระทู้ของผู้ใหญ่บิ๊กในช่วงนั้น ว่าควรออกเสียงให้เคลียร์ และชัดเจนจะดีที่สุด</span></span></p>
<br/><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">4. แม่</span> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">: <span lang="TH" xml:lang="TH">เมื่อเห็นเด็กส่วนใหญ่เข้าโรงเรียนโปรแกรมอังกฤษกับโรงเรียนอินเตอร์ ก็เริ่มคิดมากและเริ่มผิดหวังกับระบบเด็กสองภาษา เพราะกลัวว่าถ้าส่งลูกเรียนโรงเรียนไทยธรรมดาแล้ว ความพยายามที่สอนลูกทั้งหมดจะสูญเปล่า<br/>
การแก้ไข</span> : <span lang="TH" xml:lang="TH">ปรึกษากับคุณแม่ใน เว็บสองภาษาที่ส่งลูกเรียนโรงเรียนไทยธรรมดา<br/>
จนได้รับความมั่นใจ และกลับมาเชื่อมั่นในระบบสองภาษานี้อีกครั้ง นอกจากนี้ยังได้กำลังใจและการเตือนสติจากพ่อที่เตือนให้นึกถึงแรงบันดาลใจตอนแรกเริ่ม ว่าเราแค่ต้องการให้ลูกไม่กลัวฝรั่งและใช้ภาษาอังกฤษอย่างไม่เขินอายไม่ใช่หรือ เพราะฉะนั้นหากลูกเรียนรร.ไทยแล้ว ภาษาอังกฤษของเค้าไม่ดีเลิศเทียบเท่ากับเด็กที่เรียนรร.โปรแกรมอังกฤษก็ไม่เห็นเป็นไรเลยยังไง ก็ไม่ขาดทุนอยู่แล้ว</span><br/>
</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";"><span lang="TH" xml:lang="TH"><br/></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";"><span lang="TH" xml:lang="TH">5. เริ่มกังวลว่ามีเวลาอยู่กับลูกน้อยไปหรือเปล่า และขณะที่อยู่กับลูกก็พูดไทยกับป้า<br/>
ลูกจะสับสนและเป็นสาเหตุของการพูดช้าของลูกหรือเปล่า</span></span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14pt; line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">การแก้ไข : ปรึกษาคุณแม่ในเว็บ โดยเฉพาะพี่เล็กจนหายกังวล การพูดเร็วช้าของเด็กอยู่ที่พัฒนาการของเค้าเอง<br/>
และไม่ได้ขึ้นอยู่กับเวลามากหรือน้อย ที่สำคัญคืออย่าใจร้อน ต้องค่อยๆทำเปรียบเหมือนการตอก<br/>
เสาเข็มบ้าน ต้อง ค่อยๆวางรากฐานให้แข็งแรงก่อน</span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><b><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">พัฒนาการ ของแม่สองภาษา</span></b> <b><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">VS <span lang="TH" xml:lang="TH">ลูกสองภาษา</span></span></b></p>
<b><u><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">เดือนแรก-เดือนที่ สาม</span></u></b><br />
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">แม่ - ดูดีวีดีที่หนังสือแนะนำ ฝึกพูดตาม ท่องเนื้อเพลงแล้วหัดร้อง<br/>
ค้นหาตำราไวยากรณ์เก่าๆ มาอ่าน ตามอ่านกระทู้ทั้งหมดในห้องอิงลิชคลับ แต่ยังพูดไทยกับลูกเป็นส่วนใหญ่เพราะเห็นว่าลูกยังพูดไม่ได้<br/>
</span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">ลูก - เล่น</span> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">Peekaboo, <span lang="TH" xml:lang="TH">สามารถคลานหาแม่เวลา แม่พูดว่า</span> Where is mommy? Can you find me?</span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><b><u><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">เดือนที่สี่</span></u></b></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14pt; line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">แม่</span> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">– <span lang="TH" xml:lang="TH">หลังจากชะล่าใจมา</span> 3 <span lang="TH" xml:lang="TH">เดือน เพราะคิดว่ามีเวลาเยอะ เนื่องจากเริ่มตอนลูกยังเล็ก ก็เริ่มหันมาทบทวนตัวเอง แล้วก็คิดได้ว่าจะทำแบบเรื่อยๆ อย่างนี้ไม่ได้ เพราะลูกจะครบหนึ่งขวบแล้ว แต่แม่ยังไม่เก่งขึ้นเลย รู้ศัพท์และไวยากรณ์มากขึ้นก็จริง แต่การพูดยังติดขัด ต้องคิดอยู่นาน การออกเสียงยังแย่เหมือนเดิม จึงเริ่มพูดอังกฤษกับพ่อด้วย และเริ่มตั้งกระทู้ถามในห้องอิง</span></span></p>
<span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">ลูก</span> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">– <span lang="TH" xml:lang="TH">พูด ปาปา ได้คำเดียว</span></span><br />
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><b><u><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">เดือนที่ห้า</span></u></b> <b><u><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">– <span lang="TH" xml:lang="TH">เดือนที่แปด</span></span></u></b></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14pt; line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">แม่</span> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">– <span lang="TH" xml:lang="TH">ได้ความรู้เพิ่มขึ้นมากมายจากห้องอิงลิชคลับ พูดอังกฤษกับลูกเกือบ 100% ไม่รู้สึกตื่นเต้นเวลาคุยกับฝรั่ง ถึงยังพูดติดขัดอยู่ แต่ไม่ถึงกับนึกศัพท์ไม่ออกเหมือนเมื่อก่อน เทียบกับบันได</span> 7 <span lang="TH" xml:lang="TH">ขั้น ก็ยังอยู่ระหว่างบันไดขั้นที่ 5</span> <span lang="TH" xml:lang="TH">(</span>E <span lang="TH" xml:lang="TH">ประโยคคำถาม ตัวเลือก และปลายเปิด) คือยังเรียบเรียงประโยคยาวๆ และประโยคคำถามไม่ถูกต้องนัก...และยังต้องฝึกฝนกันต่อไป</span></span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">ลูก</span> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">– <span lang="TH" xml:lang="TH">ยังพูดได้คำเดียวเหมือนเดิม แต่สามารถทำตามคำสั่งง่ายๆ และเข้าใจในสิ่งที่พูดเป็นภาษาอังกฤษ เช่น</span> Give me …, get it, take it, Open, clap your hand, Open your mouth, sweet smile, Pick it up, put it down, throw it away, feed the dog, where is the moon, sky, bird.., What should you do…Wai</span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><b><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">คำ แนะนำเกี่ยวกับการสร้างเด็กสองภาษา</span></b> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">: <span lang="TH" xml:lang="TH">หาแรงบันดาลใจให้พบ แล้วลงมือทำเลย</span></span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><b><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">ข้อสังเกต</span></b> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">: <b><span lang="TH" xml:lang="TH">เวลาน้อยกว่า</span></b></span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">ลูกมีเวลาอยู่กับแม่ น้อยกว่าที่อยู่กับคนเลี้ยงซึ่งพูดภาษาไทยทั้งวัน<br/>
แต่ลูกกลับทำตามคำสั่งภาษาไทยได้น้อยกว่าภาษาอังกฤษ<br/>
เพราะฉะนั้นถึงมีเวลาอยู่กับลูกน้อยแต่ถ้าใช้เวลาให้คุ้มค่า และหาวิธีสอนแบบสนุกๆ<br/>
ลูกก็เข้าใจภาษาอังกฤษได้</span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><b><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">ข้อสังเกต</span></b> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";">: <b><span lang="TH" xml:lang="TH">8 เดือน กับ 8 ปี</span></b></span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">แม่ เริ่มฝึกภาษาอังกฤษที่เว็บนี้ เป็นเวลาเพียง 8 เดือน</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">แต่ภาษาอังกฤษของแม่ดีขึ้นกว่าการเรียนในโรงเรียนกว่า 8 ปี (ป.5 - ม.6)<br/> อย่างเห็นได้ชัดเจน เว็บแห่งนี้ไม่ใช่เป็นเพียงเว็บเด็กสองภาษาเท่านั้น แต่เป็นเว็บสอนภาษาที่มีประสิทธิภาพและยอดเยี่ยมยิ่งกว่าสถาบันสอนภาษาซะอีก</span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><b><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">คำ ขอบคุณจากใจ</span></b><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";"><br/>
<span lang="TH" xml:lang="TH">ขอบคุณ ผู้ใหญ่บิ๊ก พี่ตุ๊กตา น้องเพ่ยเพ่ย เจ้าของเว็บและเจ้าของหนังสือที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก</span></span></p>
<span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">ขอบคุณที่สร้างห้อง อิงลิชคลับขึ้นมาค่ะ</span><br />
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH"><br/></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">ขอบคุณ พี่เล็ก (แม่น้องเนย) เป็นคนแรกที่กล้าเข้าไปคุยด้วย<br/>
ประทับใจที่พี่เข้ามาตั้งคำถามในห้องอิงบ่อยๆ และเห็นความมุ่งมั่นและความพยายามของพี่ในรายการครอบครัวเดียวกันแล้วประทับใจมากเลยค่ะ</span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">ขอบคุณ คุณครูประจำห้องอิง ครูพี่แพท ครูพี่อ๊อบ ครูพี่รี ครูพี่เก๋ ครูพี่จิ๊ ความมีน้ำใจและความเสียสละที่มอบความรู้ให้โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่และมีคุณค่ามากเกินกว่าจะบรรยายได้หมด</span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">ขอบคุณ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่ร่วมเป็นกำลังใจให้กันและกัน พี่ดา พี่ตังโอ คุณคิง คุณอ้อย พี่อ๋อ พี่อี๊ด พี่หนึ่ง พี่กิ้ม พี่ลี่ คุณหมอนุ้ย น้องแพร พี่ภา คุณนุ้ย พี่เสก คุณกว้าง น้องหญิง พี่หญิง พี่บี คุณตั๋ม พี่เม่ย น้องเจน พี่เอ๋ คุณจู และทุกๆท่านที่เป็นส่วนหนึ่งของห้องอิงลิชคลับค่ะ</span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">ขอบคุณ โชคชะตาฟ้าลิขิต ที่วันเข้าพรรษาปีที่แล้ว 8 ก.ค.2552 ตรงกับวันพุธ ทำให้เราสามคนพ่อแม่ลูกได้ไปห้างด้วยกันครั้งแรกในรอบหลายเดือน</span> <span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";"><span lang="TH" xml:lang="TH">จากความตั้งใจจะซื้อหนังสือ ก.เอ๋ย ก.ไก่ ให้ลูก<br/>
ทำให้ได้เจอกับหนังสือเด็กสองภาษาเล่มหนึ่ง และต้องขอบคุณฟ้าลิขิตอีกครั้งสำหรับข้อมูลด้านในปกหน้า.....ไม่อย่างนั้น....เราก็คงไม่ได้พบกัน</span></span></p>
<br/>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12pt; font-family: "Arial Unicode MS","sans-serif";" lang="TH" xml:lang="TH">ขอบคุณค่ะ</span></p>
<br/>
ห้องอิงลิช คลับแห่งนี้ ดีนักหนา
tag:go2pasa.ning.com,2009-11-26:2456660:BlogPost:140913
2009-11-26T14:43:01.000Z
Tao's mamy รักในหลวง
http://go2pasa.ning.com/profile/Taomamy
อันนี้เป็นความรู้สึกส่วนตัวนะคะ<br />
เวลาเข้ามาที่ห้องนี้ จะรู้สึกเหมือนกลับไปสมัยมัธยม <i>(ลองหลับตานึกไปด้วยกันนะ อ้าว..แล้วจะอ่านต่อได้งัย)</i><br />
ฉากเป็นโต๊ะม้านั่งหินอ่อน ข้างๆ สนามฟุตบอล <i>(อะแฮ้ม..นักบอลหล่ออ่ะ)</i><br />
มีเพื่อนๆ นั่งรุมล้อมที่โต๊ะ อ่านหนังสือไปด้วยกัน ช่วยกันติว<br />
ใครติดตรงไหนก็ถาม<br />
ใครรู้ตรงไหนก็บอก<br />
ใครงงตรงไหนก็ช่วยกันอธิบาย (ให้งงมากขึ้น อิอิ )<br />
บางคนตามไม่ทัน ก็ขอลอกอย่างเดียว<br />
บางคนมาช้า ขอจองซีร๊อกซ์ชุดนึง<br />
บางคนผ่านมาแซว "เฮ้ย ทำไรกัน จะขยันกันไปถึงหนาย"<br />
บางคนบังเอิญเดินผ่าน…
อันนี้เป็นความรู้สึกส่วนตัวนะคะ<br />
เวลาเข้ามาที่ห้องนี้ จะรู้สึกเหมือนกลับไปสมัยมัธยม <i>(ลองหลับตานึกไปด้วยกันนะ อ้าว..แล้วจะอ่านต่อได้งัย)</i><br />
ฉากเป็นโต๊ะม้านั่งหินอ่อน ข้างๆ สนามฟุตบอล <i>(อะแฮ้ม..นักบอลหล่ออ่ะ)</i><br />
มีเพื่อนๆ นั่งรุมล้อมที่โต๊ะ อ่านหนังสือไปด้วยกัน ช่วยกันติว<br />
ใครติดตรงไหนก็ถาม<br />
ใครรู้ตรงไหนก็บอก<br />
ใครงงตรงไหนก็ช่วยกันอธิบาย (ให้งงมากขึ้น อิอิ )<br />
บางคนตามไม่ทัน ก็ขอลอกอย่างเดียว<br />
บางคนมาช้า ขอจองซีร๊อกซ์ชุดนึง<br />
บางคนผ่านมาแซว "เฮ้ย ทำไรกัน จะขยันกันไปถึงหนาย"<br />
บางคนบังเอิญเดินผ่าน ก็ถูกเรียกให้มาช่วยสอนซะงั้น<br />
บางคนไม่ได้ช่วยอะไร แต่มีน้ำใจซื้อขนมซื้อมาม่ามาให้<br />
<br />
...คิดว่าหลายๆคน คงมีความรู้สึกคล้ายๆกัน...<br />
<br />
...ฉากนั้นมีแต่เพื่อนๆ เรา แต่ห้องนี้ มีแต่ใครก็ไม่รู้ ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเจอ เพื่อนก็ไม่ใช่ แต่ใจดีเหลือหลาย<br />
เพื่อนเราเอง มันยังไม่ว่างมานั่งอธิบายหยุมหยิมๆ ให้เราเลย สุดท้ายก็ต้องไปเปิดดิคเอาเอง...<br />
แล้วแต่ละคนในห้องนี้ ธุระการงานก็มีกันเยอะแยะ บางคนเก่งมาก บางคนก็อาศัยอยู่ต่างประเทศ ไม่มีความจำเป็นใดๆ<br />
ที่ต้องมาสนใจ กระทู้ถามภาษาอังกฤษง่ายๆ แบบนี้เลย เพราะอะไร เพราะได้เงิน เพราะได้ชื่อเสียง เพราะว่าเท่ เพราะ....<br />
....เพราะน้ำใจ ของพวกเค้าต่างหาก<br />
"น้ำใจที่มีให้กับอิงลิชคลับ ในหมู่บ้านสองภาษาแห่งนี้ไง"<br />
<br />
และนี่ก็เป็นความรู้สึกจากใจ ที่ขอมอบให้ทุกๆคนค่ะ<br />
<br />
ห้องอิงลิช คลับแห่งนี้ ดีนักหนา<br />
อยากรู้ไร ถามได้ สบายอุรา<br />
เหล่านางฟ้า ใจดี จะตอบให้<br />
คุณครูแพท ตัวอยู่ไกล แต่เหมือนใกล้<br />
คุณครูอ๊อบ สวยบาดใจ แต่ห้ามเรียกป้า (อิอิ)<br />
คุณครูรี ห้ามแซว! ก็แวะมา<br />
สละเวลา ให้ความรู้ แก่พวกเรา<br />
แล้วยังมี คุณเก๋ คุณJija<br />
คุณตังโอ คุณเล็ก คุณอรดา (เริ่มมั่ว)<br />
คุณบี คุณอ๋อ กะคุณภา<br />
Bhoompapa Suwasa Suntharee<br />
มีคุณหญิง แม่น้องกุน นุ้ยกะต่าย<br />
Natกะหนึ่ง คุณคิงและ อีกมากมาย (ชักจะมึน)<br />
เราทั้งหลาย มาร่วม กันแบ่งปัน<br />
ช่วยกันคิด ช่วยกันตอบ ช่วยกันถาม<br />
อาจถูกบ้าง ผิดบ้าง ค่อยแก้ไข<br />
สิ่งสำคัญ นั้นอยู่ ที่น้ำใจ<br />
ช่วยกันไป เพื่อพัฒนา ลูกของเรา<br />
อ้อเกือบลืม ผู้ริเริ่ม สร้างหมู่บ้าน<br />
มีพ่อบิ๊ก น้องเพ่ย พี่ตุ๊กตา<br />
ขอบคุณค่า ขอบคุณค่า ขอบคุณค่า ... (จบดื้อๆ ซะยังงี้แหละ)<br />
-------------------------------------------------------------<br />
ปล. คุณครูไม่ต้องแปลนะคะ<br />
ไม่ใช่กระทู้ถามศัพท์ค่า หนูเขียนเล่นๆ (ฮา)<br />
-------------------------------------------------------------<br />
**ยังมีผู้ใจดีมีน้ำใจอีกหลายๆ คน แต่จนปัญญาหาคำคล้องจองอ่าค่า ขอบคุณนะคะ**